വലുത് കാല് വെച്ച് ഇവിടെ കയറുമ്പോൾ എല്ലാവരുടെയും കണ്ണ് നെഞ്ചിൽ നിറഞ്ഞു കിടക്കുന്ന ആഭരണങ്ങളിലേക്ക് ആയിരുന്നു എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞതോ അതിന്റെ ഭംഗിയോ കിലുക്കം ഒന്നും എനിക്ക് കേൾക്കാനാവുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല. പകരം അത്രയും എനിക്ക് ഒപ്പിച്ചു തരാനായി ഓടിയ അച്ഛന്റെ തിരുമുറക്കമുള്ള ആ മുഖമല്ലാതെ ഒരു സ്കൂൾ ക്ലർക്കിനെ മരുമകനായി കിട്ടാൻ അച്ഛൻ കനൽ വഴികൾ അല്പം എനിക്കും മനസ്സിലാകും.
പറഞ്ഞ അത്രയും ഉണ്ടോ എന്ന് കണ്ണുകൊണ്ട് അളക്കുന്നവർ ഇതിലും പുതിയ ഫാഷനുകൾ കമ്പോളത്തിൽ വന്നിട്ടുണ്ട് എന്ന് എന്റെ അറിവിലേക്ക് പറഞ്ഞു അന്നവർ.അങ്ങനെ ഒരുപാട് ആളുകളെ അവിടെ നിന്നും കണ്ടു എനിക്കിതെല്ലാം ഹൃദയം നുറുങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അമ്മയുടെ മോളെ പോലെ സ്നേഹിച്ചിരുന്ന വളയായി കിടക്കുന്നു. അതിനെ പിടിച്ചു കൊടുക്കുമ്പോൾ ഉള്ള അമ്മയുടെ കണ്ണീരിൽ ഞാൻ കണ്ടതാണ്.
ചോര നീരാക്കി അച്ഛൻ പണി ചെയ്ത പറമ്പ് കിട്ടിയ കാശിനു വിട്ടത് കഴുത്തിൽ തോന്നുന്നു എല്ലാംകൊണ്ടും ശ്വാസംമുട്ട് പിറ്റേ ദിവസത്തെ വിരുന്നു കഴിഞ്ഞു വന്ന എന്നോട് മുഴുവൻ അമ്മയ്ക്ക് കൂടി അമ്മ സൂക്ഷിച്ചോളൂ എന്ന് ഭർത്താവ് നിർദ്ദേശിച്ചപ്പോൾ സംശയത്തിൽ അദ്ദേഹത്തെ നോക്കി. അതെന്തിനാ നമ്മുടെ മുറിയിലും അലമാരമുണ്ടല്ലോ അതിൽ എടുത്തുവെച്ചാൽ പോരെ എന്ന മറുപടി എല്ലാവരെയും ഒരുപോലെ ചുടിപ്പിച്ചു.
അത് സ്വരമല്ല പൂജിക്കുന്നത് വിനുവേട്ടൻ എന്റെ അറിവിലേക്കായി പറഞ്ഞു.അത് ഏട്ടത്തിമക്ക് സമ്മതമാണെങ്കിൽ അത് ആര് വേണമെങ്കിലും സൂക്ഷിച്ചു കൊള്ളട്ടെ.ഞാൻ അതിലും ഇടപെടുന്നില്ല പക്ഷേ കഷ്ടപ്പെട്ട് സ്വർണം മുഴുവൻ സൂക്ഷിക്കാനുള്ള എനിക്കിപ്പോൾ ഉണ്ട്.കേറി വന്നപാടെ പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കേണ്ട എന്ന് കരുതിയാവണം പിന്നെ ആരും ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല. തുടർന്ന് അറിയുന്നതിന് വേണ്ടിയും മുഴുവനായി കാണുക.
