ക്ഷേത്രപടവുകൾ പതിയെ ഇറങ്ങുമ്പോൾ ചാറ്റിൽ മഴ തുടങ്ങി ശാന്തമായ മനസ്സോടെ മീര മകൻ അഞ്ചുവയസ്സുകാരൻ ആരോമലിന്റെ കൈപിടിച്ച് നടന്നു. മുന്നിൽ നടന്നെത്തിയ ശരത് അവരപ്പോഴേക്കും കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. അവരും സേഫ് ആക്കി കഴിഞ്ഞു ഇനിയും അവിടെ പോകണോ പുറകിലെ സീറ്റിൽ മകനെ ഇരുത്തി മുന്നിൽ കയറിയ മീഡിയയോട് ശരത് ചോദിച്ചു.
അവളുടെ മറുപടിക്ക് ആകാതെ വീണ്ടും തുടർന്നു പിറന്നാളായ ഇന്ന് നമ്മൾ ലീവെടുത്ത് എന്തിനാണ് രണ്ടു വീടുകളിലും പോയി അച്ഛനമ്മമാരോടൊപ്പം ചെലവഴിക്കാൻരാത്രി മടങ്ങി വീട്ടിലെത്തുകയും വേണം നാളെ ജോലിക്കും കുഞ്ഞിന് സ്കൂളിലും പോകാനുള്ളതല്ലേ അവൾ തിരിച്ചു ഒന്നും പറയാൻ പോയില്ല അവളുടെ വാശി അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് ശരത്ത് പിന്നെ തർക്കിക്കാനും പോയില്ല അപ്പോഴേക്കും.
മഴ തകർത്തു പെയ്യാൻ തുടങ്ങി. കാറിന്റെ വേഗത കൊപ്പം ഓടിമറയുന്ന കെട്ടിടങ്ങളും വൃക്ഷങ്ങളും നോക്കിയിരിക്കുകയും മീരയുടെ മനസ്സും പുറകിലേക്ക് പോയി. പുതിയ ഓഫീസിലേക്ക് മാറ്റും കിട്ടി വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ചയായിരുന്നുള്ളൂ. അവിടുത്തെ ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ വച്ചാണ് അവരെ ആദ്യം കാണുന്നത്. എല്ലാവരും ഭ്രാന്തി എന്ന മുദ്രകുത്തിയ സ്ത്രീ അവരെ ആദ്യമാദ്യം കാണുമ്പോൾ പേടിയും വെറുപ്പും ആയിരുന്നു.
മുഷിഞ്ഞ സാരി ഉടുത്തു അതിനേക്കാൾ നിറംമങ്ങിയ മുണ്ട് അതിനുമുകളിൽ ചുറ്റി പാറിപ്പറന്ന മുടികൾ അനുസരണയില്ലാതെ കെട്ടിവച്ച് പലനിറത്തിലുള്ള പ്ലാസ്റ്റിക് വളകൾ കൈകളിലും വലിയ മുത്തുമാലകൾ കഴുത്തിലും ചെരുപ്പുകളും അണിഞ്ഞ രൂപം എപ്പോഴും ഒരു പാണ്ടക്കെട്ട് കയ്യിൽ കാണാം.
