അതിരാവിലെ ബ്രഹ്മ മുഹൂർത്തത്തിൽ നിദ്രവിട്ടുണരുമ്പോൾ എന്റെ മനസ്സിൽ നിറയെ സന്തോഷമായിരുന്നു . നാലുവർഷമായി സ്വപ്നം കണ്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന സർക്കാർ ജോലിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്യേണ്ട ദിവസമാണ് ഇന്ന്. ഉള്ളിലെ സന്തോഷം അല തല്ലുന്നത് കൊണ്ടാവാം കുളിക്കാനായി തലയിലേക്ക് വെള്ളം കോരി ഒഴിക്കുമ്പോഴും ആ അവർ ജീവിതത്തിലെ തണുപ്പ് എനിക്ക് കേൾക്കാതെ പോയത്. കുളി കഴിഞ്ഞു വന്ന ഈശ്വരനെ സ്മരിക്കുമ്പോൾ അമ്മ ചായയുമായി ഉണ്ടായിരുന്നു.
അമ്മയുടെ കാലത്തോട് അനുഗ്രഹം വാങ്ങിയപ്പോൾ ഞാൻ കൂടെ വരണോ എന്ന് അമ്മ ചോദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു കൂടെ സുഹൃത്ത് വരുമെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ കളയണ്ടല്ലോ എന്നോർത്താണ് വരാത്തത് എന്ന് അമ്മ പരിഭവം പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. എന്റെ ചാർട്ടിലെ ചുളിയുമാറ്റി നേരെയിട്ട് അമ്മ കുറിച്ച് പണം എന്റെ പോക്കറ്റിൽ വെച്ച് തരുമ്പോൾ എന്റെ സുഹൃത്ത് ബൈക്കുമായി ആ വീടിനു മുന്നിൽ വന്നു നിൽപ്പുണ്ടായിരുന്നു.
അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞു ഓഫീസിലേക്ക് പോകുമ്പോൾ സീനിയർ ഫോൺ വിളിച്ചു പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു മെഡിക്കൽ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് കൂടി മേടിച്ചു കൊണ്ടുവരണമെന്ന് മെഡിക്കൽ സർട്ടിഫിക്കറ്റ് മേടിക്കാനായി ഗവൺമെന്റ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ ഡോക്ടറെ കാണാൻ തോന്നിക്കുമ്പോഴും മനസ്സുനിറയെ ജോലിക്കാരൻ ആവാൻ പോകുന്നതിന്റെ ആശയം വെട്ടു മാറിയിരുന്നില്ല കൺഗ്രാജുലേഷൻസ് പറയുമ്പോൾ എനിക്ക് കിട്ടിയ ആദ്യ അംഗീകാരമായിരുന്നു അത്.
മരുന്നു മേടിക്കാൻ വന്ന ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിയെ നോക്കി ഞാൻ കണ്ണുരുത്തിയപ്പോഴാണ് ഡോക്ടർ എന്നോട് ചോദിച്ചത് ജോലിക്ക് ജോയിൻ ചെയ്യാൻ കൂടെ വന്നിരിക്കുന്നത് ആരാണെന്ന്. കൂടെ ഫ്രണ്ട് ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞപ്പോൾ ഡോക്ടർ അൽപം ദേശത്തോടെ എന്റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കിയിട്ട് വീട്ടിൽ ആരെല്ലാം ഉണ്ടെന്ന് എന്നോട് ചോദിച്ചു കൂടപ്പിറപ്പുകളില്ലാത്ത എനിക്ക് അമ്മ മാത്രമുള്ളു. തുടർന്ന് അറിയുന്നതിന് വേണ്ടിയും മുഴുവനായി കാണുക.
