കുട്ടിക്കാലത്തെ കാര്യങ്ങളെല്ലാം ഓർക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ വളരെയധികം നമുക്ക് സന്തോഷം തോന്നുന്നതായിരിക്കും എത്ര ദുഃഖമുള്ള കാര്യങ്ങൾ ആയാലും അത് പിന്നീട് ആലോചിക്കുമ്പോൾ വളരെയധികം നിസ്സാരമായി തോന്നുന്നതും ആയിരിക്കും. അത്തരത്തിൽ ഒരു സംഭവമാണ് നമുക്ക് ഇവിടെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്.ഭൂമിയുടെ ഒരു കൈവകാശ സർട്ടിഫിക്കറ്റിന് അപേക്ഷ സമർപ്പിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു ഞാൻ വില്ലേജ് ഓഫീസിൽ പോയത് . വില്ലേജ് ഓഫീസറുടെ മുഖത്തു നോക്കിയതും.
ഞാൻ അത്ഭുതപ്പെട്ടു നിന്നുപോയി.ആമിനയല്ലേ അത് തന്റെ കൂടെ എട്ടിലും ഒൻപതിലും പഠിച്ചിരുന്ന തന്നെ പ്രിയപ്പെട്ട ആമേൻ സ്കൂൾ ഗ്രൗണ്ടിന്റെ അരികിലുള്ള വലിയ ആൽമരത്തിന്റെ ചുവട്ടിൽ ഇരുന്ന് ആർത്തലച്ചു കരയുന്ന മങ്ങിയ യൂണിഫോം ഇട്ട് കറുത്ത വിരിഞ്ഞ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ മുഖം മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയി എട്ടാം ക്ലാസിൽ ആദ്യദിവസം ക്ലാസിൽ ചെന്നപ്പോഴായിരുന്നു ആദ്യമായി ഞാൻ അവളെ കണ്ടത്.
ബാഡ്മിൻ തന്നെയും അവളും ഫാത്തിമയും പിന്നെ പിന്നെ അവളോട് കൂട്ടായി ആമിന പാലക്കാട് ആയിരുന്നു അവൾക്ക് ഉമ്മ മാത്രമേ ഉള്ളൂ ഇവിടെ ഏതോ കമ്പനിയിൽ ജോലി കിട്ടിയപ്പോൾ ഇങ്ങോട്ട് വന്നതാണ് തന്നെയും ഫാത്തിമയും അല്ലാതെ മറ്റുള്ള പെൺകുട്ടികൾ ഒന്നും അവളോട് കൂട്ടുകൂടുന്നത് ഞാൻ കണ്ടില്ല. ഒരിക്കൽ ഞാൻ അത് അവളോട് വെറുതെ ചോദിച്ചു അതാവും പറഞ്ഞതും അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞിരുന്നു.
മറ്റുള്ളവർ അവളെ അവഗണിക്കുകയാണെന്ന് എനിക്ക് താമസിയാതെ മനസ്സിലായി. എങ്കിലും ആമിന ഒറ്റ കൂട്ടുകാരെയും മാറിയിരുന്നു ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ പേരറിയാത്ത ഒരു ഇഷ്ടവും പഠനത്തിൽ മിടുക്കിയായിരുന്നു അവൾ ക്ലാസിൽ ഏറ്റവും കൂടുതൽ മാർക്ക് വാങ്ങുന്നതും അവൾ തന്നെയായിരുന്നു അതിന്റെ കുശുമ്പും ദേഷ്യവും ഉണ്ടായിരുന്ന ക്ലാസ്സിലെ പഠിപ്പിസ്റ്റ് ആയിരുന്ന ആയിഷയ്ക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നു.തുടർന്ന് അറിയുന്നതിന് വീഡിയോ മുഴുവനായി കാണുക..
