ഇന്ന് കൂടെ പഠിക്കുന്നവരുടെയും അല്ലെങ്കിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നവരുടെയും മാനസിക അവസ്ഥയും സാഹചര്യങ്ങളെയും മനസ്സിലാക്കാൻ ശ്രമിക്കാത്ത ഒത്തിരി ആളുകളെ നമുക്ക് കാണാൻ സാധിക്കും അതിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായ ഒരു അധ്യാപികയുടെ പ്രവർത്തിആരെയും ഞെട്ടിക്കും. എന്താണ് യഥാർത്ഥത്തിൽ സംഭവിച്ചത് എന്ന് മനസ്സിലാക്കുക. രണ്ടാം ക്ലാസിലെ അറ്റൻഡൻസ് രജിസ്റ്ററിൽ പതിവായി ചുമന്ന മഷി വീണിരിക്കുന്ന ആ പേരിലൂടെ ആയിഷ ടീച്ചർ ഒന്ന് കണ്ടു .
അബ്ദുൾ ബാസിത് ഒരു നിമിഷം പോലും ആലോചിക്കാതെ ക്ലാസിലെ അവസാന പേജിലെ തളർന്ന മുഖം ഐഷയുടെ മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു അഴുക്കുപിടിച്ച യൂണിഫോം ഷർട്ട് ബട്ടണിൽ എല്ലാം പൊട്ടിപ്പോയിട്ടുണ്ട് അത് സൂചികൊണ്ട് ചേർത്ത് വച്ചിരിക്കുന്ന അലസമായി പാറിപ്പറഞ്ഞ എണ്ണമയമില്ലാത്ത മുടി കണ്ണ് മറക്കുവോളം വീണു കിടക്കുന്നുണ്ട്. ഒരു ഏഴു വയസ്സുകാരന് ചേരാത്ത നിസംഗത നിറഞ്ഞ മുഖം ഒരിക്കൽ പോലും ചിരിച്ചു കാണാത്ത ആമുഖം.
മറ്റുള്ളവർ സംസാരിക്കുന്നതും അപൂർവ്വം പലപ്പോഴും അവന് എന്തോ പ്രശ്നം അലട്ടുന്നതായി തോന്നിയപ്പോൾ അവനോട് അത് ചോദിച്ചിരുന്നു കണ്ണുകളിലേക്ക് ഒറ്റ നോക്കി കുട്ടികളുടെ വയസ്സ് നീങ്ങുമ്പോൾ പരാതി പറയാൻ അവസരം കാത്തുനിൽക്കുന്ന വീട്ടിൽ 10 വയസ്സുകാരനെ ഓർത്തു ടീച്ചർ. ക്ലാസിലേക്ക് വന്നിട്ട് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു ചേർത്തുപിടിക്കേണ്ട മറ്റു അധ്യാപകർ തള്ളിപ്പറയുന്നത് കേട്ട് അവരോട് ദേഷ്യം തോന്നി.
അവന്റെ സാഹചര്യങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കി അവരെ വെളിച്ചം പകരേണ്ടവർ തന്നെ അവരെ അന്ധകാരത്തിലേക്ക് തള്ളിവിടാൻ ശ്രമിക്കുമ്പോൾ അധ്യാപനം ഒരു ജോലി മാത്രമായി കാണുന്ന അവരോട് ആയുസ്സൊക്കെ പുച്ഛമാണ് തോന്നിയത് കാരണം അധ്യാപിക എന്നാൽ ജോലിയൊക്കെ ഒരു ഉത്തരവാദിത്തമാണ് എന്ന് പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ച ഉപ്പയുടെ മകളാണ്.തുടർന്ന് അറിയുന്നതിന് വീഡിയോ മുഴുവനായി കാണുക.
