ജീവിതത്തിൽ പലപ്പോഴും പല പ്രതിസന്ധികളും നാം നേരിട്ട് എന്നിവരെ നമുക്ക് താങ്ങായി കൂട്ടായ്മ എപ്പോഴും ഉണ്ടാകും എന്ന് കരുതി ചിലപ്പോൾ നമ്മെ പിരിഞ്ഞു പോയിരിക്കാം. അത്തരത്തിൽ ഒരു സംഭവമാണ് ഇവിടെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നത്.അച്ഛാ കഴിഞ്ഞില്ലേ ഇതുവരെ, ബാക്കിയുള്ള എല്ലാവരും പോയല്ലോ. അച്ചുവിന്റെ പരിഭവം കേട്ടപ്പോഴാണ് ഞാൻ കമ്പ്യൂട്ടറിൽ സ്ക്രീനിൽ നിന്നും തലയുയർത്തി ചുറ്റിലും നോക്കിയത്.
ശരിയാണ് കൂടെയുള്ള എല്ലാവരുടെയും തലക്കുമിതയുള്ള ചെറുവട്ടമടഞ്ഞിരിക്കുന്നു ഞാൻ കയ്യിൽ കെട്ടിയ പഴയ വാച്ചിലേക്ക് നോക്കി ദൈവമേ ഏഴുമണിക്ക് കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നല്ലോ ജോലിയിൽ മുഴുകിയാൽ പിന്നെ സമയം പോയതും ചുറ്റും നടന്ന അറിഞ്ഞിരുന്നില്ല.ഞാൻ അച്ചുവിനെ ഒന്ന് നോക്കി അമ്മയല്ലാതെ വളർന്ന കുട്ടിയാണ് ഇവളെ എനിക്ക് തന്നതിന് പിന്നാലെയാണ് ദേവി എന്നെ വിട്ടു പോകുന്നത്.
പിന്നീട് പുനർ വിവാഹത്തിന് പലരും നിർബന്ധിച്ചിരുന്നെങ്കിലും അച്ചുവിനെ ഓർത്ത് വേണ്ടെന്ന് വെക്കുകയായിരുന്നു ഇന്നേക്ക് അച്ചുവിന് 15 വയസ്സ് പൂർത്തിയാകുന്നു അതിന്റെ സന്തോഷം പങ്കുവെക്കാൻ ആണ് സ്കൂളിൽ നിന്നും നേരെ ഓഫീസിലേക്ക് വരാൻ പറഞ്ഞത് അവൾക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഭക്ഷണവും പിന്നെ ഒരു സിനിമയും അങ്ങനെ ഒത്തിരി പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് അവൾ ഇവിടേക്ക് വന്നത് അവളെ ഇഷ്ടങ്ങൾക്ക് കൊണ്ടുള്ള ചെറിയ ഒരു ജന്മദിനാഘോഷം പക്ഷേ എന്റെ ജോലിത്തിരക്കിൽ എല്ലാം താളം തെറ്റി ഏതായാലും കടലു പാർക്കിൽ .
പോകലും ഒന്നും നടക്കില്ല അത് അവൾക്കും അറിയാം അതിന്റെ പരിഭവം അവിടെ മുഖത്തുണ്ട് അവളെയും കൂട്ടി അവിടുന്ന് പെട്ടെന്ന് ഇറങ്ങി അടുത്തുള്ള ഷോപ്പിൽ കയറി ഇഷ്ടമുള്ളതെല്ലാം വാങ്ങി കൊടുത്തു അവളുടെ പാരഡി ഒരു കേക്കും പാർസൽ വാങ്ങി. ബസ്സിനുവേണ്ടി കാത്തു നിൽക്കുമ്പോഴാണ് അച്ചുവിന്റെ ചോദ്യം അച്ഛാ നമുക്ക് ഇവിടുന്ന് വീട് വരെ നടന്നാലും എന്ന് ഞാൻ ഒന്ന് ഞെട്ടിയോ ഞെട്ടി കാരണം വീടിനടുത്തുള്ള സ്കൂളിലേക്ക് പോകാൻ പോലും ആശ്രയിക്കുന്ന പെണ്ണാണ് ഇവൾ.
